Um Papillon
Lýsing:
Papillon eru lítlir fíngerðir hundar. Höfuð þeirra er örlítið rúnað á milli eyrnanna og með áberandi stopp. Trýnið er frekar stutt og þunnt, mjókkar fram að nefinu. Augun eru dökk, meðalstór og möndlulaga. Eyrun geta annaðhvort verið upprétt og lafandi, papillon hundar með lafandi eyru eru kallaði Phalene. Hárin á eyrunum eiga að vera síð og fíngerð svo eyrun líkist fiðrildi. Papillon hundar eiga að vera með skærabit. Skottið á Papillon hundum er langt, borið yfir bakið og vel hært, hárin eiga að vera löng og falla meðfram annarri hlið líkamans. Sléttur, langur feldurinn er síðari á bringunni, eyrunum, aftan á löppunum og á skottinu. Feldurinn skal vera án undirfelds. Aðal liturinn er hvítur með lituðum blettum á líkama, í andlitinu verður að vera litur kringum augun og á eyrum. Skapgerð:
Papillon eru oft kallaðir fiðrilda hundar því að eyrun líkjast fiðrilda vængjum. Papillon hundar eru mjög vingjarnlegir, greindir, harðgerðari en þeir líta út fyrir að vera og elska útiveru. Þeir eru leikglaðir, líflegir, fjörugir og eru mjög heillandi þrátt fyrir smáa stærð. Ástúðlegir, varkárir, þolinmóðir og stoltir, elska samt sem áður að kúra með eiganda sínum og gera æfingar með honum úti við. Þeir geta verið þjálfaðir til að gera allskonar hluti. Papillon hundar eru góðir með öðrum dýrum ef þeir eru vandir á það, annars eru þeir þó ekki lengi að venjast nýjum dýrum. Ef eigandinn leyfir hundinum að ganga yfir sig þá halda þeir að þeir ráði heiminum, er það kallað „Small Dog Syndrome“ (á við um alla smáhunda), hegðun sem eigandinn hefur ýtt undir, þar sem að hundurinn alinn þannig upp að hann heldur að hann eigi og ráði yfir húsinu. Í kjölfarið getur hundurinn farið að sýna hina ýmsu hegðunarbresti, t.d. stress, verður upptjúnaður, var um sig, með aðskilnaðarkvíða, verjandi, urrandi, tekur brjálæðisköst, bítur, óvenjulega geltinn, árásargjarn í garð annarra hunda og á erfitt með að treysta börnum. Þetta eru ekki tengundareinkenni Papillon, heldur hegðun sem eigandinn hefur kennt og ýtt undir hjá hundinum. Þar sem að flestir smáhundaeigendur, þar sem hundurinn er svo lítill, leyfa honum ómeðvitaðnað ráða öllu, ekki er mælt með því að hafa þá með börnum. Hins vegar ef þú ert þessi ákveðni og trausti eigandi og æðstur í goggunarröðinni og setur reglur sem hundurinn þarf að fara eftir og takmarkar það sem hann má og má ekki gera, ásamt því að fara með hann út að labba með öðrum hundum, er hægt að treysta Papillon hundinum með börnum. Þeir verða rólegir ef þeir fá næga hreyfingu. Hæð og þyngd:
Hæð fyrir rakka og tíkur er 20 – 28 cm á herðakamp. Þyngd: Rakkar 4 – 5 kg og tíkur 3 – 4 kg. Heilsufarsvandamál: Helstu vandamál Papillon hunda eru hnéskeljarnar og því þarf að hnésklejaskoða alla hunda og ef hundur greinist með hnéskeljalos er hægt að fara með hann í aðgerð. Einnig geta komið hvolpar með op í höfuðkúpunni og ef það lagast ekki þá þarf að vernda þann hund extra vel. Sumir Papillon hundar þola illa svæfingu/deyfingu. Búsetu skilyrði:
Papillon hundar eru fínir borgar hundar en þó þarf að hafa í huga að þeir hafa sterka eðlishvöt til að vernda eignir sínar og því gelta þeir ef þeir heyra eitthver hljóð í götunni. Hreyfing: Papillon hundar þurfa daglega hreyfingu og ef þeir fá ekki sínar daglega hreyfingu eru þeir líklegri til að sína hegðunarvandamál. Þeir njóta sín einnig vel ef þeir fá að hlaupa lausir á öruggu svæði, t.d. í hundagerði. Lífslíkur: Papillon hundar geta lifað í 12 - 16 ár. Snyrting:
Papillon hundar þurfa daglega burstun yfir feldinn, þeir eru oftast hreinir og lyktarlausir. Baða eða nota þurr sjampó þegar þess er þörf. Neglurnar þurfa að vera klipptar reglulega og halda tönnunum hreinum með því að tannbursta þá því annars myndast tannsteinn hjá þeim. Þeir skipta reglulega um feld og eiga ekki að flækjast mikið, aðalega þá á bakvið eyrun og aftan á lærum. Uppruni:
Papillon eru ein af elstu tegundum af hundum með skráðri sögu í Evrópu, fyrir næstum 700 árum. Upprunalega var tegundin einungis með lafandi eyru og var köllu „epagneul nain“ eða „dwarf spaniel“. Tegundin hefur verið mikið notuð í málverkum og er hægt að sjá þróun hennar á myndunum. Þessa lítlu tegund má sjá á málverkum allt aftur til 13 – 15. öld á ítölskum málverkum frá endurreisnatímanum. Þeir voru oft málaðir í kjöltum franskra og spænskra hefðarfrúa. Hundurinn var síðar þekktur sem „Continental Toy Spaniel“, sem er opinbera nafn ræktunarmarkmiðs FCI (alþjóðlega hundaræktunarfélagsins). Stundum var talað um þá sem eingöngu „Toy Spaniel“. Með tímanum þróaðist tegundin og það fóru að koma hundar með upprétt eyru, með síð hár sem minntu á fiðrildi. Papillon þýðir „fiðrildi“ á fönsku. AKC (bandaríska hundaræktarfélagið) talar um tegundina sem Papillon og Phaléne þá sem eru með lafandi eyru, FCI (alþjóðlega hundaræktarfélagið) talar þó um tegundina sem „Continental Toy Spaniel“ en flokkar hana í tvö afbrigði, annarsvegar Papillon yfir þá sem eru með upprétt eyru og hinsvegar Phaléne yfir þá sem eru með lafandi eyru. Í Bandaríkjunum og samkvæmt ræktunarmarkmiði AKC, geta fæðst Papillon og Phaléne í sama goti og eru bæði afbrigðin sýnd saman sem ein tegund. Innan AKC er leyfilegt að para saman Papillon og Phaléne en FCI bannar það algjörlega þar sem það getur haft áhrif á eyrnastöðu hundanna. Einn ræktandi innan FCI segir: „Þegar Papillon og Phaléne eru paraðir saman, kemur í flestum tilfellum röng eyrnastaða frá báðum afbrigðunu, þ.e.a.s. annað eyrað er upprétt en hitt lafandi eða bæði beygluð á endunum eða önnur samsetning að fyrrnefndum vandamálum. Hin rétta eyrnastaða á Phaléne hundum er að eyrun liggja þétt upp að hausnum án þess að það sjáist neitt bil á milli, en þegar blandað er saman báðum afbrigðunum myndast bil á milli eyrnanna og hausins og kallast það „open ears“. Ef blönduð gen eru á bakvið hundinn koma alltaf upp rangar eyrnastöðum í gotunum.“ Vegna þess að skottið er borið yfir bakið og er með síðum hárum var tegundin einu sinni köllum íkorna spaniel. Papillon tegundin var fyrst samþykkt af AKC árið 1915. Sumir af hæfileikum tegundarinnar eru: varðhundur, hundafimi, hlýðni og að sýna listir sínar. |